วันศุกร์ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ดอกกุหลาบแห่งความรัก

กุหลาบแดงคือดอกไม้โปรดของเธอ และเธอก็ชื่อโรส ซึ่งหมายถึงดอกกุหลาบด้วย ทุกปีสามีเธอจะส่งดอกกุหลาบผูกโบว์น่ารักๆมาให้ แม้กระทั่งปีที่เขาตายจากไป เธอก็ยังได้รับดอกกุหลาบที่มาส่งถึงหน้าบ้าน การ์ดที่แนมาเขียนไว้ว่า "ที่รักของผม" เหมือนกับหลายๆปีก่อนหน้านี้ แต่ละปีที่เขาส่งดอกกุหลาบมให้เธอ เขาจะเขียนว่า

"ปีนี้ผมรักคุณมากกว่าที่ผมเคยรักเมื่อปีก่อน เพราะความรักของผมเติบโตขึ้นทุกปีที่ผ่านไป"

เธอรู้ว่านี่คือกุหลาบช่อสุดท้ายแล้วที่เธอจะได้รับ เธอคิดว่าเขาคงสั่งดอกไม้ล่วงหน้าก่อนถึงวันวาเลนไทน์ โดยที่เขาไม่รู้ว่าเขาจะจากไปเขามักจะทำอะไรเอาไว้ล่วงหน้าเสมอเพื่อที่จะไม่ได้พลาด แม้ว่าเขาจะงานยุ่งแค่ไหนก็ตาม เธอตัดก้านกุหลาบ แล้วจัดมันลงในแจกันสุดพิเศษ วางไว้ข้างภาพถ่ายเปื้อนยิ้มของสามี นั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดของเขาเนิ่นนานนับชั่วโมง จ้องมองภาพถ่ายของเขาที่มีดอกกุหลาบอยู่ด้านข้าง

หนึ่งปีผ่านไป มันยากมากสำหรับการที่ต้องอยู่คนเดียว โชคชะตาบันดาลให้เธอต้องกลายเป็นคนอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว แล้วกริ่งประตูก็ดังขึ้นเหมือนวันวาเลนไทน์ปีก่อนๆ

เมื่อเธอเปิดประตูก็พบกุหลาบแดงวางอยู่ที่หน้าประตู เธอนำมันเข้ามาในบ้าน และรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้รับ ในที่สุดเธอก็กดโทรศัพท์ไปที่ร้านดอกไม้ เมื่อเจ้าของร้านมารับสาย เธอจึงถามเขาว่า ทำไมถึงมีคนส่งดอกไม้ให้เธอ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด

"ผมทราบว่าสามีของคุณจากไปเมื่อปีที่แล้ว" เจ้าของร้านตอบ

"และผมก็รู้ว่าคุณต้องโทรมา เพราะอยากรู้ว่าใครส่งดอกไม้ไปให้ ดอกไม้ที่คุณได้รับในวันนี้ได้ชำระเงินล่วงหน้าไว้เรียบร้อยแล้วครับ สามีคุณเป็นคนสั่งดอกไม้เตรียมการไว้ล่วงหน้า ผมยังมีคำสั่งซื้อดอกไม้จากเขาเก็บเอาไว้ในแฟ้มอีก ผมได้รับคำสั่งให้ส่งดอกไม้ให้คุณทุกปี"

"ยังมีอีกนะครับที่ผมคิดว่าคุณควรจะทราบ เขาเขียนการ์ดพิเศษเอาไว้ให้คุณใบหนึ่งเมื่อหลายปีที่แล้ว และเขาต้องการให้ผมส่งการ์ดใบนี้ให้แก่คุณในปีถัดจากปีที่เขาจากคุณไปแล้ว"

เธอกล่าวคำขอบคุณเจ้าของร้านดอกไม้แล้ววางโทรศัพท์ น้ำตาไหลอาบแก้ม นิ้วของเธอสั่นระริกขณะเอื้อมมือไปหยิบการ์ดใบนั้น บนการ์ดมีลายมือของเขาที่เขียนถึงเธอแล้วเธอก็เริ่มอ่านมันอย่างเงียบๆ

ในการ์ดเขียนว่า "หวัดดีจ้ะที่รัก ถึงตอนนี้ผมได้จากคุณไปหนึ่งปีแล้ว หวังว่ามันคงไม่ทำให้คุณรู้สึกเหนื่อยเกินไปในการต่อสู้กับปีที่ผ่านมาน้ะ ผมรู้ว่าคุณคงรู้สึกอ้างว้างและเจ็บปวด ถ้าเป็นผมก็คงรู้สึกไม่ต่างจากคุณ ความรักของเราสองคนทำให้ทุกสิ่งในชีวิตดูงดงามไปหมด ผมรักคุณเกินกว่าที่จะบรรยายได้ คุณคือภรรยาที่สมบูรณ์แบบ คุณเป็นทั้งเพื่อนและคนรัก คุณเติมชีวิตผมให้เต็ม ผมรู้ว่ามันเพิ่งผ่านไปได้แค่ปีเดียว แต่ผมไม่อยากให้คุณตกอยู่ในความเศร้า ผมอยากให้คุณมีความสุขแม้กระทั่งเวลาที่คุณหลั่งน้ำตา และนี่คือเหตุผลว่าทำไมผมจะยังคงส่งดอกไม้ให้คุณต่อจากนี้อีกหลายปี

เมื่อคุณได้รับดอกกุหลาบผมอยากให้คุณนึกถึงความสุขตลอดระยะเวลาที่เราได้รักกัน ผมรักคุณเสมอ และรู้ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป แต่ที่รัก คุณต้องต่อสู้ต่อไป ได้โปรดมองหาความสุข ตลอดวันเวลาที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ผมรู้ว่ามันไม่ง่าย หากหวังว่าคุณคงไปถึงมันได้สักวัน

กุหลาบจะส่งถึงคุณทุกปี และจะหยุดส่งก็ต่อเมื่อคนที่มาส่งดอกไม้เคาะประตูแล้วไม่มีใครมาเปิดรับ เขาจะมาส่งห้าครั้งในวันนั้นเผื่อว่าคุณจะออกไปธุระข้างนอก หากครบห้าครั้งแล้วยังมอบดอกกุหลาบให้คุณไม่ได้ เขาจะรู้เองว่าต้องนำดอกไม้ไปยังสถานที่ที่ผมสั่งเอาไว้ดอกกุหลาบจะวางลงบนที่ที่เราจะได้อยู่ร่วมกันอีกครั้งชั่วนิรันดร์"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น