วันเสาร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

จะเชื่อไหม...ถ้าฉันไม่ได้สัญญา


ช่วงเวลาเย็นๆ
ท่ามกลางสายลมที่พัดมาแผ่วเบาผ่านผู้คนที่แสนจะบางตาในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
บนเก้าอี้เหล็กสีฟ้าอ่อนที่ตั้งอยู่ข้างๆสวนหย่อมเล็ก
มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งเหม่อลอยราวกับว่ากำลังใช้ความคิดกับอะไรบางอย่างอยู่
โลกนี้ก็มีคนตั้งมากมาย.....
แต่ทำไมนะตอนนี้ถึงไม่มีใครเข้าใจเธอสักคนเลยหรืออย่างไรกัน
เธอนั่งเหม่อพลางถอนหายใจพลาง
ทันใดนั้นเองมีเสียงของชายคนหนึ่งพูดขึ้น

"ขอโทษนะครับ ดูท่าทางคุณกำลังต้องการเพื่อนคุยสักคนอยู่
ขอผมนั่งคุยเป็นเพื่อนคุยได้มั้ย"
"ได้สิคะ.... ถ้าคุณยินดีที่จะฟังมัน" เธอตอบรับไมตรีอย่างไม่รอช้า
และแล้วชายลึกลับผู้นั้นก็เอ่ยถามขึ้น
"อะไรหรือครับที่ทำให้คุณต้องมาครุ่นคิดมากถึงเพียงนี้
มีอะไรทำให้คุณไม่สบายใจหรือเปล่า"
"เรื่องมันอาจจะยาวสักนิดนะคะ ถ้าคุณจะอดทนฟัง ก็ได้ค่ะ....
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อก่อนหน้านี้ไม่นาน
ฉันมีผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันคิดว่าฉันมีความรู้สึกดีๆให้แก่เค้า
และเค้าเองก็มีความรู้สึกดีๆให้แก่ฉันเช่นกัน ที่ใครๆเรียกว่าแฟนนั่นแหละค่ะ
ช่วงเวลาที่ฉันคบอยู่กับเค้าเนี่ย มีความรู้สึกถึง 2
อย่างเข้ามาพัวพันกับเรา........."

"ให้ผมทายนะครับ 2 สิ่งนั้นก็คือ ความคาดหวัง และ การสมหวังใช่มั้ยครับ "
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
"ใช่ค่ะ..... ช่วงเวลานั้นเรามีความสุขมาก
เราต่างคนต่างมีความคาดหวังต่อกันแหละกันว่าทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นแบบโน้นแบบนี้
และเพื่อที่จะรักษาเค้าไว้ไม่ให้ห่างหายไป
ทั้งเค้าและฉันต่างก็ต้องพยายามทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกสมหวังตลอดเวลา
ทั้งเค้าและฉันเองที่ต่างคนต่างอยากให้ชีวิตคู่ของเรามีแต่ความสุข
ให้ทุกๆวันมีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ
และต่างคนก็ต่างอยากให้แฟนของตนน่ะอยู่ข้างๆตลอดเวลา อยากให้โลกนี้มีแค่เรา
2 คน อยากมีบ้านดีๆอยู่ มีเงินเยอะๆให้ใช้
และก็ต่างคาดหวังอะไรๆต่อกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

จนกระทั่ง...... เอ่อ...... จนกระทั่ง "
หญิงสาวเริ่มติดขัดอันเนื่องมาจากอาการสะอึกสะอื้น
และน้ำในตาที่เริ่มเอ่อล้น
"จนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านไป เค้าเริ่มเปลี่ยนไป พอฉันอยากให้เค้ามาหา
อยากให้พาไปเที่ยว
เค้าก็เริ่มบ่นว่าฉันเอาแต่ใจบ้าง อ้างว่ามีงานต้องทำบ้าง
และมีอีกหลายๆเหตุผลที่เค้าจะพูดขึ้นมา เพื่อจะเริ่มตีห่างจากฉัน
เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อย เค้าไม่อยากจะทนอีกแล้ว
และพอนานๆเข้าเราก็เริ่มเหินห่างกัน เริ่มคุยกันไม่รู้เรื่อง
เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ต่างคนต่างถือทิฐิ ต่างจะเอาชนะ
ต่างไม่ยอมลดละความคาดหวังของตนลงเลย
และในที่สุดเราก็ต้องเลิกรากันไป............"

"ครับ ในเมื่อคบกันไปก็ไม่มีความสุข คุณตัดสินใจแบบนี้ก็ถูกต้องแล้วนี่ครับ
แล้วคุณยังจะมาเสียใจกับอะไรอีกล่ะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยถาม
" ฉันเหงา ฉันไม่มีใคร เวลาที่ฉันเห็นคนโน้นคนนี้เดินกันมาเป้นคู่ๆ
ป้อนขนมให้กัน เดินจูงมือกัน ฉันเองก็ทนไม่ได้ ฉันอยากมีแบบนั้นอีกครั้ง
ครั้งนี้ฉันจะยอมทุกอย่าง ไม่ว่าเค้าจะต้องการอะไรฉันจะหามาให้ทุกอย่าง
ฉันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นแบบที่เค้าต้องการ
ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนฉันก็ยอม ฉันยอมทั้งนั้น....
ขอแค่ให้เค้ากลับมาคบกับฉันอีกครั้งก็พอแล้ว....."

"เดี๋ยวก่อนครับ แล้วทำแบบนั้นคุณคิดว่าคุณจะมีความสุขมั้ย....
คุณจะมั่นใจได้อย่างไรว่าคุณกับเค้าจะไปด้วยกันได้"
"ก็มันไม่มีวิธีอื่นแล้วนี่คะที่จะทำให้ฉันไม่ต้องเหงา ไม่ต้องอ้างว้าง
ไม่ต้องไร้คู่อยู่แบบนี้ หรือคุณจะมีคำแนะนำอะไรที่ดีกว่านี้"
"ถ้าวิธีทำให้เค้ากลับมาผมคงไม่มีหรอกครับ
แต่ผมมีวิธีที่จะทำให้คุณมีความสุขได้ คุณจะยอมฟังรึเปล่า"
"ฟังสิคะ ขอแค่ให้ฉันได้มีแฟน ไม่ต้องเหงาแบบนี้ ฉันยอมทุกอย่างค่ะ....."
"คุณเก็บคำว่ายอมของคุณไปก่อนเถอะครับ มันไม่จำเป็นต้องใช้เลย
แค่คุณเชื่อมั่นต่อผม ระลึกถึงผมตลอดเวลา
ไม่ให้มีสิ่งอื่นมากระทบต่อความเชื่อมั่นในตัวผม
คุณและชีวิตคู่ของคุณก็จะมีความสุขเองนั่นแหละ........."

"นี่คุณกำลังชักชวนดิฉันให้คล้อยตามคุณงั้นเหรอ........ ก็ได้
แต่คุณต้องสัญญาก่อน "
"สัญญาอะไรครับ......"
"ถ้าฉันเชื่อมั่นในตัวคุณแล้ว
ทุกๆวันของชีวิตคู่ของฉันจะมีความสุข............"
"ผมไม่สัญญาครับ!!!!!!!!"
"ถ้าฉันเชื่อมั่นในตัวคุณแล้ว
ทั้งฉันและคนรักของฉันจะได้อยู่ข้างกันตลอดเวลา...."
"ผมไม่สัญญาครับ!!!!!!!!"
"ถ้าฉันเชื่อมั่นในคุณแล้ว ฉันจะมีบ้านดีๆให้อยู่ มีเงินเยอะๆให้ใช้......"
"ผมไม่สัญญาครับ!!!!!!!!"
"อะไรเนี่ย โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ งั้นของ่ายๆ
ถ้าฉันเชื่อคุณแล้วแฟนของฉันจะจูบลาก่อนไปทำงาน
จะมีดอกไม้มาให้ในวันวาเลนไทน์ มีของขวัญมาให้ในวันเกิด
มีเอ่อ......"

"พอแล้วครับ!!!!!!!" ชายหนุ่มรีบเบรก "ฟังผมนะ....."
"ฟังให้ดีนะ........... ถ้าคุณเชื่อผมแล้ว
ชีวิตคู่ของคุณถึงแม้จะมีเสียงหัวเราะบ้าง มีการร้องไห้บ้าง
แต่ผมสัญญาว่าคุณไม่ร้องทุกวันแน่ๆ
ถึงแม้ว่าคุณและเค้าจะไม่สามารถอยู่ข้างๆกันตลอดเวลาได้
แต่ผมสัญญาว่าเค้าจะอยู่ข้างๆคุณทุกครั้ง ในช่วงเวลาที่คุณต้องการ
แม้ว่าคุณจะไม่ได้มีความสุขกับบ้านดีๆ
แต่ผมสัญญาว่าคุณจะมีความสุขกับการใช้ชีวิตกับเค้า
ไม่ว่าจะอยู่ที่แห่งไหน
แม้ว่าบางวันคุณจะมีกินบ้าง อดบ้าง
แต่ผมสัญญาว่าคุณไม่อดทุกวันแน่ๆ........
แม้ว่าคุณจะไม่ได้รับของขวัญในช่วงเทศกาลใดๆเลย
แต่ผมก็กล้าสัญญาว่าทุกช่วงเทศกาลใดๆก็ตาม เค้าจะนึกถึงคุณเสมอ.......
และท้ายที่สุด.......... แม้ว่าทุกๆวันชีวิตรักของคุณอาจจะมีความสุขบ้าง
มีเรื่องร้ายๆเข้ามาบ้าง แต่ผมกล้าสัญญาเลยว่า
คุณจะไม่เจอเรื่องร้ายๆทุกวันแน่นอน แค่นี้เพียงพอมั้ยครับ
ถ้าจะทำให้คุณเชื่อใจผม........."

หญิงสาวถึงกับอึ้งในคำพูดของเขา และตอบตกลงในทันใด
"ค่ะ ตกลงค่ะ ฉันจะเชื่อคุณ
ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เจ้าความคาดหวังกลับมาทำลายชีวิตฉันอีก
ดีจังนะที่ฉันไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลย ไม่ต้องอดทน ไม่ต้องยอม
ไม่ต้องกลัวว่าเค้าจะจากไป ไม่ต้องพยายามรั้งเค้าไว้
แค่เค้ากับฉันเชื่อใจในอานุภาพของคุณก็พอ ขอบคุณนะคะสำหรับความช่วยเหลือ
พอจะบอกได้มั้ยคะ ว่าคุณเป็นใคร และคุณมีสิ่งใดที่ฉันต้องให้ความเชื่อมั่น"

"ความรักครับ ผมคือความรัก และสิ่งที่คุณควรจะให้ความเชื่อใจก็คือ
อานุภาพของความรัก ที่ไม่อาจทำลายได้แม้กระทั่งเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
ขอแค่คุณเชื่อมั่น เชื่อใจในอานุภาพของผมแล้วล่ะก็
ชีวิตรักของคุณก็จะมีความสุขอย่างแน่นอน และต้องไม่ลืมนะครับ
อย่าปล่อยให้ความคาดหวังมาทำลายชีวิตคู่ของคุณอีก"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น