คืนนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน ขณะที่ฉันกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว รถประจำทางคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดตรงป้ายที่ดิฉันยืนอยู่หญิงชราคนหนึ่งค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงจากรถแล้วเดินตรงมาทางที่ดิฉันยืนอยู่อย่างเชื่องช้า ….
“ แม่หนู …. รถประจำทางคันต่อไป จะมาถึงเมื่อไหร่จ๊ะ ? …..”
หญิงชราผู้นั้นถามดิฉัน ดิฉันจึงถามแกว่า
“ แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนล่ะคะ ”
พอแกบอกดิฉันก็อุทานเสียงดังลั่น
“ อ้าว ….. ก็คุณยายเพิ่งลงมาจากรถคันนั้นเมื่อกี้นี่เองนี่คะ ”
“ เอ้อ …..” หญิงชราตอบตะกุกตะกักอย่างอายๆ
“ คือว่า ...บนรถคันเมื่อกี้นี้มีชายหนุ่มพิการคนหนึ่งขึ้นมา แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลยยายรู้ว่าถ้าคนแก่ๆอย่างยายลุกให้เขานั่งเขาคงจะอายแน่ๆยายเลยทำเป็นว่าจะลงเสียที่นี่พอยายกดกริ่งให้รถจอดเขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัดใจส่วนยายก็ … เอ้อ …… รถประจำทางมันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ แม่หนู …….”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น