วันเสาร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง


ในร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่งมีแขวนกระดิ่งเล็กๆไว้ที่ประตูร้านทุกครั้งที่มีแขกเข้าร้าน ก็จะทำให้กระดิ่ง นั้นส่งเสียงดัง

" ~... Ding Ding ...~ "

วันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 30 กว่า เข้ามาในร้านกาแฟนี้ เจ้าของร้านสาวสวยก็รีบออกมา ต้อนรับให้เขานั่งด้านใน

" กาแฟแก้วนึงครับ~ " ชายคนนั้นได้พูดขึ้น

" ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ~ " เจ้าของร้านสาวสวยรีบตอบอย่างกระตือรือร้น

เจ้าของร้านสาวพูดพลางยิ้มให้อย่างมีมารยาท แล้วก็ไปบดเม็ดกาแฟและตั้งกาต้มกาแฟ ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอยู่ตลอด
ไม่นานนัก เจ้าของร้านสาวก็นำกาแฟมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะชายหนุ่ม...~

" ขอบคุณครับ~ " ชายหนุ่มตอบอย่างสุภาพ

" คุณเพิ่งมาเป็นครั้งแรกใช่ไหมคะ~? รู้สึกว่าที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง~? " เจ้าของร้านสาวถาม

" ใช่ครับ~! ผมรู้สึกว่าที่นี่บรรยากาศดีมากๆเลย~ " ชายหนุ่มตอบอย่างเป็นกันเอง

" ฉันก็ชอบบรรยากาศของร้านนี้มากเหมือนกันถึงแม้ว่ากิจการร้านนี้ไม่ค่อยดีนักฉันกับสามีก็เสียดายไม่อยากจะปิดร้านทิ้ง"
ทั้งคู่เงียบไปสักพัก...~

" ผมขอถามอะไรคุณบางอย่างได้ไหมครับ ? เออ...ก่อนที่จะถามคุณผมอยากจะเล่าเรื่องเรื่องหนึ่งให้คุณฟังก่อน "
ชายหนุ่มพูดถามขึ้นมา

" ได้ค่ะ~ คุณพูดมาได้เลย " เจ้าของร้านสาวก็สนใจที่จะฟัง

ชายหนุ่มก็เล่าเรื่องเรื่องหนึ่งซึ่งผ่านมานานมากแล้ว...~

" เมื่อก่อนผมมีแฟนคนหนึ่งเราสองคนก็ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในอนาคตแล้ว
ความรักของเรา สองคนนั้นถึงแม้จะธรรมดา แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว
เพราะผมรักเธอมาก เพียงแค่มีเธออยู่ข้างๆผมก็มีความสุขมากแล้ว... แต่ทว่า ...
ความสุขอันนี้มันช่างสั้นนักหลังจากนั้นก็มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น
ก่อนหน้าพิธีหมั้นของเราสองคนหนึ่งเดือน~ คืนนั้นผมมีธุระต้องทำ
จึงไม่สามารถไปส่งเธอกลับบ้านได้ ในคืนนั้น เธอโดนคนร้ายรุมข่มขืน"

ชายหนุ่มพูดจบ พลาง มือก็หยิบแก้วกาแฟ นั้นขึ้นมาจิบ...~

" แล้วหลังจากนั้นเป็นอย่างไรคะ~? ความรู้สึกของคุณที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปหรือ~? " เจ้าของร้านสาวถาม อย่างสงสัย...~

" ถึงแม้จะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ความรักของผมที่มีให้เธอก็คงยังมั่นคง
มิได้แปรเปลี่ยนเลยสักนิด...ผมก็ตั้งใจจะจัดพิธีหมั้นขึ้นตามเดิม... แต่...
เธอคิดไม่ตก เธอเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นเธอคนเดิมแล้ว ในวันหมั้นของเราสองคนวันนั้นเธอผูกคอตาย
โชคยังดีที่ว่าพวกเราพบเธอได้เร็ว ช่วยชีวิตเธอไว้ได้แต่เพราะว่าสมองขาดอ็อกซิเจ็นนานเกินไป
ทำให้เธออยู่ในสภาพไม่มีความรู้สึกตัวและอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาเลยก็ได้ สุดท้าย เธอก็ฟื้นขึ้นมา..."

ชายหนุ่ม หยุดพัก หายใจ แล้วก็เล่าต่อว่า...~

" ... เมื่อผมรู้ว่าเธอฟื้นขึ้นมาแล้วก็รีบไปหาเธอ...แต่...
พ่อแม่เธอขวางกั้นผมไว้ไม่ให้ไปพบเธอ พวกเขาคุกเข่าลงมาขอร้องผม
กลายเป็นว่าความทรงจำบางส่วนได้หายไป~ หมอบอกว่าเมื่อคนโดนกระตุ้นจิตใจอย่างแรง
ก็อาจจะเลือกที่ จะหลบหลีกความทางจำอันนั้นโดยการฝังลึกไว้ในใจตัวเอง ไม่ต้องการที่จะจำเรื่องเลวร้ายนั้นอีก
เธอลืม หมดทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาด้วย พ่อแม่เธอขอร้องให้ผมอย่าเพิ่งไปพบเธอสักพัก
เขาไม่ต้องการให้เธอ นึกถึงเรื่องน่าเศร้านั้นอีก เพราะกลัวว่า เธอจะฆ่าตัวตายอีก
บังเอิญเจอกันในที่อื่น ก็จะทำเป็นไม่รู้จัก ไม่ทักทายกันเด็ดขาดช่วงเวลานั้น มันช่างทรมานยิ่งนัก อยากรักเธอ
แต่ไม่อาจทำได้ อยากจะพบหน้าเธอ แต่ก็ไปพบไม่ได้ วันนี้ เป็นวันครบสิบปีนั้นแล้ว..."

" ขอแสดงความยินดีให้ด้วยค่ะ คุณรอคอยมาสิบปีแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็สามารถไปพบเธอได้แล้ว " หญิงสาวเจ้าของร้านตอบ...~

" ใช่ครับ...แต่~ ยิ่งใกล้ถึงเวลานี้ ผมก็ยิ่งกลัวสิบปีที่ผ่านมานี้ความรักผมนั้นยังไม่เปลี่ยน แต่ตัวเธอล่ะ...~?!?
ถ้า ผมเล่าเรื่องในอดีตให้เธอฟัง เธอก็ยังจำผมไม่ได้...แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะ...~?!?
หรือว่าเธอได้แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะทำเช่นไรดี...เพราะเช่นนี้ ผมอยากจะถามคุณว่า คุณคิดอย่างไรคับ
ถ้าแฟนผมคนนี้แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะบอกให้เธอ ได้รับรู้เรื่องนี้มั้ย...~!?! "

เจ้าของร้านสาวก็พูดอย่างจริงใจว่า...~

" ถ้าสมมุติว่าเธอมีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร เพราะทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้แต่งงานกัน คุณยังมีโอกาส
แต่ถ้าเธอคนนั้นได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้วคุณก็ไม่ควรไปทำลายครอบครัวเขา...~ "

ชายหนุ่มได้รับฟังแล้ว ก็แค่ตอบสั้นๆว่า...~

" นั่นสินะ...~ "

" ~... Ding Ding ...~ "

พอดีเวลานี้ก็มีแขกคนอื่นเข้ามาในร้านเจ้าของร้านสาวก็พูดกับชายหนุ่มว่า...~

" ฉันต้องไปต้อนรับแขกแล้วเชิญตามสบายนะคะ...~ "

เธอเดินออกไปได้สองก้าว ก็หันกลับมาถามเขาว่า...~

" จริงสิ~!!! คุณเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรกยังไม่ค่อยสนิทกับฉันมากนักทำไมถึงเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังล่ะคะ~? "

" เพราะว่าเธอคนนั้นเคยพูดเอาไว้ว่าหลังแต่งงานแล้ว เธออยากจะเปิดร้านกาแฟเล็กๆอย่างนี้เหมือนกัน"

ชายหนุ่มคิดสักครู่ถึงตอบออกมา...~

" อ๋อ!อย่างนี้เองหรือคะ"

พูดจบเธอก็หันหลังกลับเดินไปต้อนรับแขกที่เข้ามาใหม่ชายหนุ่มมองตามร่างของเจ้าของร้านสาวนั้น
น้ำตาเขาค่อยๆหยาดไหลออกมา เขาตัดสินใจไม่บอกเธอว่าแท้จริงแล้วเขามาที่ร้านนี้เพื่ออะไร
แฟนของเขาคนนั้น อยู่ใกล้แค่เอื้อมแต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขา และ เธอ นั้นมันช่างไกลยิ่งนัก...~

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น